Tip van Doeke ~ Dag 2 ~ Zwaai

Tip van Doeke ~ Dag 1 ~ De knipoog

De laatste dagen

Doeke stopt op de parkeerplaats.Ze komt om te spelen voor de mensen die hier wonen en altijd de eetzaal bezoeken voor het ontbijt.De neus van Doeke is al rood en ook de witte jurk is weer schoon gewassen en ruikt lekker fris. Nu gaan de gebreide wollen sokken en de klompen nog aan en Doeke loopt met haar koffer en gitaar naar binnen.Hier zijn de Engelse liedjes met gitaar een perfecte manier om samen een gezellig uurtje door te brengen. Steevast zit er altijd een meneer en het doet Doeke echt iedere keer weer goed als ze ziet hoe hij geniet. Als het kan neuriet en beweegt hij mee op de muziek. Echt zingen is iets moeilijker voor hem.Maar vandaag is hij er niet. Zijn plekje is leeg.Hij zal toch niet…..Doeke durft er niet aan te denken.Aan “zijn” tafel zit een erg vriendelijke mevrouw en aan een andere tafel zit een meneer. Doeke geeft beiden een hand, wenst ze smakelijk eten en maakt even een praatje.En dat praatje is dan op zijn Doeke’s en betekent: even de tijd nemen om te luisteren naar hun verhaal.Dan neemt ze de gitaar en begint het eerste liedje te spelen. Wat is muziek toch een mooi handvat om contact te maken.Gelijk neuriën ze mee en dan … verschijnt in de deuropening toch nog een rolstoel met meneer.Gelukkig en wat fijn dat hij er is.“Doeke’s fan” komt binnen. Hij had al vroeg gegeten en kwam nu op het gitaarspel af. Het hart van Doeke maakt een sprongetje en met zijn 4tjes genieten ze van en met elkaar.Als ze later het gebouw verlaat, nadat ze nog een bezoek heeft gebracht aan een andere groep, zit meneer buiten naast de ingang.Hij straalt en lacht als hij haar ziet en dit ontroerd Doeke.Ze maken samen een praatje, houden elkaars hand vast en wat later vertrekt Doeke met een: “Tot ziens…. Ik kom terug!!!

Slaap lekker en hopelijk heel lang

Een kushandLangzaam rolt ze met haar loop-rolstoel door de gang, op weg naar haar kamer. Mevrouw is onrustig en daarom zoekt ze haar eigen veilige woonruimte op. Doeke vraagt of ze met haar mee mag lopen en mevrouw knikt van ja. Jammer genoeg kan deze mevrouw niet praten en Doeke weet dat. Woorden kunnen heel erg moeilijk of bijna niet meer gevormd worden maar toch communiceren ze met elkaar. Het is de blik in de ogen, het knipperen en de bewegingen die van elkaar begrepen worden en het eerste contact, een heel goed contact, is ontstaan.Wat later pakt Doeke haar gitaar en begint te tokkelen. Mevrouw is gelijk rustig en ontspant. Er volgen mooie liedjes die precies bij haar passen en over ieder liedje heeft Doeke een verhaaltje over het hoe en waarom ze voor dit liedje koos.Al bij het eerste nummer slaat mevrouw de maat en geniet. Het is écht gezellig om hier zo samen met zijn 2tjes te zijn. Mevrouw wil iets vertellen, maar dit lukt dus niet. Ze pakt daarop een kaart met letters en tikt een voor een de letters aan. Doeke kijkt mee en mevrouw schrijft: “Ik vind de liedjes erg mooi, het is fijn en ga maar door”.Doeke zingt door en dan opeens…zingt mevrouw mee. Niet neuriën, maar écht zingen mét woorden. Dit is zo bijzonder. Een echt kippenvel moment. Er is verder niemand bij, maar Doeke zou dit moment het liefste gelijk met iedereen in het huis willen delen. Wauw….Als Doeke na een poosje afscheid neemt vraagt ze of ze terug mag komen en mevrouw knikt heftig van ja. Dan volgen er heel veel kushandjes en knipoogjes na een innige knuffel.Daaaaaaaaag…. Tot de volgende keer.Liefs Doeke

Mijn naam is Annet Bouwmans en ik speel en werk als Contactclown Doeke door heel Nederland.