Gisterenmiddag was het eindelijk zover. Het weer stond toe om naar Boswijk te rijden. Ik werd 's morgens wakker en ik was gewoon een beetje zenuwachtig. Het is nu 3 maanden geleden dat ik heb gewerkt. Ik wilde heel graag zelf zien hoe het ervoor stond. De afspraak stond al eerder gepland, maar wegens het weer de eerste poging af moeten zeggen.

Afscheid nemen in deze tijd is iets heel raars. De laatste keer dat ik je zag was ik gewoon aan het werk.  Niets vermoedend gaf ik jou drinken. Niet wetende dat dat de laatste keer was dat ik je zag.

Ik ben een vrijwilliger die heel veel verschillende dingen doet op het werk. Van alles wat onderdeel is in mijn werk komt voorbij in deze blogs. Vandaag schrijf ik graag over het effect van een handmassage bij iemand met dementie. Handmassages geef ik ook p mijn werk en ik zie heel vaak wat een positief effect dat heeft. Ik neem jullie even mee ineen mooi moment in mijn werk waarbij de handmassage het gewenste effect heeft. Lezen jullie mee.

Muziek en dementie werken prachtig samen

Vandaag zoals de hele week weer gewerkt. Boswijk voelt als een heel fijn huis met allemaal bijzondere mensen. Wat ben ik nog steeds iedere dag dankbaar dat ik onderdeel mag zijn van dit fantastische huis en mag zorgen voor de vele bijzondere bewoners die dit huis rijk is. Ik werk hier nu ruim 8 jaar en vind het iedere dag weer bijzonder mooi in die ongeorganiseerde chaos, want soms is het dat wel een beetje, om dan de mensen weer de rust te kunnen bieden die ze op dat moment nodig hebben.

Voordat de activiteit begint staat er al rustgevende sfeermuziek op. De mensen druppelen langzaam binnen en krijgen een kopje koffie of thee. Ik zit in een hoekje en wordt vriendelijk begroet door Dhr B.

Een heerlijke donderdagmorgen op Boswijk. Ik sta op woning 9 en zie dat we met 6 mensen op de woning staan. Ik stel voor om met 2 stagiaires van de woning en ik met 3 bewoners een heerlijke wandeling te maken over het park. Daar wordt mee ingestemd. We nemen 3 bewoners mee. Mw S die nog goed kan lopen pakt mijn hand en loopt met mij aan de hand mee naar buiten. Mw G zetten we in de rolstoel, komt heel weinig buiten maar ze stapt over, trekt haar jas aan en gaat ook mee naar buiten. Mw R stapt ook in de rolstoel en dan zijn we klaar om naar buiten te gaan.

Vakantie hoort erbij als je werkt, dat geld ook voor mij. Maar als je 4 dagen in de week werkt is het soms wel lastig om het werk dan los te laten. Zo is dat nu deze keer ook voor mij een opgave. Maar ik weet zeker dat het nu gaat lukken met de afspraken die zijn gemaakt.

Ik heb in de afgelopen jaren een herdenking boek bijgehouden van mensen waar ik mee heb gewerkt en ook een echte band had. Dit boek is van de week aan een eind gekomen. Dit vind ik een hele mooie reden om er een blog over te schrijven.