Slaap lekker en hopelijk heel lang
Doeke raakt met een verzorgster in gesprek die vertelt over haar werk en over de dingen die ze doet en meemaakt. “Soms weet ik het echt niet meer”.
Ze vertelt over een meneer die in deze woning woont. Altijd als Doeke komt, kijkt hij naar haar, volgt alle bewegingen, luistert naar wat ze doet, maar is verder zelf heel stil. De verzorgster heeft gemerkt dat er “iets” gebeurd bij hem als Doeke er is. Maar wat?
Meneer woont hier al een jaar en zijn dag- en nachtritme is totaal verstoord. Overdag slaapt hij en ’s-nachts lukt het hem maar niet om de rust te vinden en in slaap te komen. Als de verzorgster dit tegen Doeke vertelt stelt Doeke voor om de volgende avond speciaal voor meneer terug te komen. De verzorgster heeft dan ook dienst en hopelijk…. ècht hopelijk…kan Doeke iets voor hem betekenen.
De volgende avond om half tien loopt Doeke het grote gebouw binnen. Vrijwel meteen komt ze meneer tegen die rondloopt in de eindeloze gang. Te tilt haar arm iets omhoog en meneer ‘haakt’ gelijk in. Arm in arm lopen ze naar de woning. Daar aangekomen nemen ze samen een glaasje ranja, praten over koetjes en kalfjes waarop Doeke vraagt of hij misschien al wil gaan slapen. Ja, dat wil hij inderdaad en samen met de verzorgster lopen ze naar zijn slaapkamer.
Doeke vraagt of hij wil gaan liggen en gelijk gaat hij liggen op het bed. Er staat een heel klein minikrukje in de hoek en Doeke pakt dit en gaat vlak naast het bed zitten. Ze begint wat te neuriën en streelt het voorhoofd van meneer die nog even wat onrustig is. Zachtjes fluistert ze, dat het goed is en dat hij mag gaan slapen. `Doe je ogen maar dicht, ik ben bij je´. Hierop pakt Doeke haar muziekorgeltje en heel zachtjes klinkt er een slaapliedje in de ruimte. De ogen vallen dicht en de ademhaling wordt rustig en dieper.
Binnen 5 minuten valt meneer in een diepe slaap. Doeke wacht nog 5 minuten en loopt dan naar de huiskamer. `Hij wil niet slapen zeker?´ vraagt de verzorgster, waarop Doeke vertelt dat hij zeker wel slaapt. Al 5 minuten. Vol ongeloof loopt de verzorgster mee naar de slaapkamer en samen kijken ze naar het bed. Inderdaad…. hij slaapt… en diep.
Doeke besluit nog in de woning te blijven, voor het geval dat. Na een half uur horen ze een geluid op de gang. Meneer moet naar de wc.. Doeke loopt mee en wacht tot meneer weer verschijnt. `Zal ik je weer naar bed brengen?’, vraagt ze waarop hij antwoord met ‘Ja, graag’.
Samen lopen ze naar zijn kamer, Doeke stelt hem weer gerust, zingt zacht en in een mum van tijd, binnen de 3 minuten valt meneer weer in een diepe slaap. Nu blijft Doeke ook weer in de huiskamer wachten. Na een uur gaat ze weer bij hem kijken en ziet én voelt dat meneer voorlopig niet meer wakker wordt en als de nachtdienst voorbij komt gelopen op de gang roept de verzorgster haar binnen. ‘Je zult het niet geloven, maar wie denk je dat er slaapt”. Weer is er veel ongeloof en wordt er bij meneer gekeken die toch echt heel fijn ligt te slapen.
Doeke besluit om maar naar huis te gaan, maar niet voordat ze eerst met de verzorgster een fijn gesprek heeft gehad over wat ze nu precies heeft gedaan bij meneer. Rust en de tijd nemen, aandacht, niet denken maar voelen, vertrouwen geven enz...
De volgende middag komt Doeke weer op dezelfde locatie en gaat gelijk weer naar de woning om te vragen of meneer goed geslapen heeft.
“Nou, dat zal ik je vertellen” vertelt een verzorgster die op dat moment dienst heeft. “Meneer ligt nu nog steeds te slapen en het is al half een”.
Wauw….. Doeke heeft echt iets kunnen betekenen, zonder pilletjes maar met liefde, een klein beetje tijd, rust en aandacht maar vooral ook met ‘voelen wat er op dit moment nodig is’.
Dit zijn zo van die momenten die ik graag met iedereen wil delen
Reactie plaatsen
Reacties