Anja van Wijk, de drijvende kracht achter Vrijwilligers in de zorg, heeft me al verschillende keren gevraagd of ik een verhaal zou willen schrijven over hoe ik ertoe gekomen ben: Mijn werk als clown in de zorg. Het heeft even geduurd, maar Anja, hier komt het:
Contactclown Doeke, Contact maken vanuit ons hart
Onze ouders
Heel wat jaren geleden is onze moeder op 83 jarige leeftijd overleden. Haar grote liefde, onze vader – ons pap, was op 67 jarige leeftijd, al 18 jaar eerder overleden en dit verlies heeft ze nooit meer echt goed kunnen verwerken. Niet gek want hij was dan ook een hele bijzondere en muzikale man. Als hij verscheen, verscheen er bij iedereen een glimlach op het gezicht en veranderde de stemming op een positieve manier. Toen mijn vader stierf na een grote hersenbloeding bleef onze moeder dus alleen achter. Alleen en bijna zonder centjes. Er zat nog 100 gulden in het potje.
Ook al waren onze ouders hele trotse en lieve mensen, geld hadden ze niet veel. Mijn vader had immers op 42 jarige leeftijd al een grote hersenbloeding en hersenoperatie moeten ondergaan, jaren later gevolgd door een paar grote hartopertatie’s. Zijn werk stopte hiermee en dus werd het inkomen ook heel erg klein. Net genoeg om van rond te komen.
Het potje werd voller
Toen mijn vader dus stierf, na die fatale hersenbloeding, was dit potje nagenoeg op. Hierop is mijn moeder gaan sparen. Ze wilde dit héél erg graag en het werd een soort van hobby van haar om het kleine bedrag te laten groeien. Elk dubbeltje draaide ze om en na 18 jaar stierf ze en kon ze ieder kind, 5 in totaal, een bedrag van ruim 4000 euro nalaten. Een groot bedrag en een verrassing voor iedereen.
Het is bijna niet mogelijk om zoiets vanuit een kleine AOW uitkering te doen, maar ons mam kon het wel. Toen wij, de kinderen, ieder zo’n bedrag kregen mochten we ermee doen wat we wilden. De een kocht een bankstel, de ander ging op vakantie en ik besloot om dit bedrag door te laten groeien. Maar hoe?
Clown in de zorg
Om hierover na te denken heb ik 3 jaar de tijd genomen. Mijn man stimuleerde me enorm en wilde heel graag dat ik iets met dit geld ging doen wat écht vanuit mijn hart en ziel bij me zou passen. Het werd wikken en wegen, voelen, denken, lezen totdat ik op het pad kwam van een clown in de zorg. Van mijn erfenis heb ik oa de opleiding betaald en mijn doel is nu om zoveel mogelijk mensen met een vorm van dementie, of mensen met een verstandelijke en/of meervoudige beperking, kinderen én volwassenen, mensen die in de zorg werken, vrijwilligers, familieleden en mantelzorgers een fijner leven te bezorgen. Ik doe dit door voor ze te spelen en hierover te schrijven en natuurlijk probeer ik mijn kennis en ervaring over te brengen op anderen zodat ook zij hun werk op een fijnere manier kunnen doen.
Doeke
Tijdens de opleiding ontstond Doeke. Deze naam kwam in me op en klonk een beetje als Moeke en gaf me het goede en juiste gevoel. Toen ik opzocht wat deze naam betekende bleek het een Friese brabbelnaam te zijn, afgeleid van Dodo. Kleine kinderen konden dit niet uitspreken en maakten er Doeke van.
Doeke betekent: iemand die houdt van knuffelen en graag liefde geeft. Dit was ook precies wat ik met mijn werk wilde doen en besloot ik meteen deze naam als clownsnaam aan te nemen.
Clown, kloon of clone
Soms denk ik dat het woordje ‘clown’ niet op zijn plek is en het eigenlijk ‘kloon of clone’ zou moeten zijn. Als Doeke speel ik bij kinderen en volwassenen en voel gelijk hun stemming en emoties. Ik stap dan in hun wereld binnen en communiceer op hun manier. Soms is dit zonder praten, maar door gebruik te maken van de zintuigen en materialen, soms maak ik gebruik van geluiden en muziek of pak ik de gitaar en voel op dat moment welke liedjes ik bij een bepaald persoon moet zingen om in hun wereld binnen te komen en soms is een gesprekje op zijn plaats. Een echt gesprek dat ertoe doet, of een soort brabbelgesprek waarvan alleen de ander en ik weten waar we het over hebben. En heel soms, zit ik bij iemand, pak zijn of haar hand, streel deze en ben er ook dan écht weer voor de ander. Mijn eigen ik-dingetjes of probleempjes bestaan dan niet meer en zijn op dat moment dan ook helemaal niet belangrijk. Ik ben er voor die andere mens en ik moet zeggen dat het me eigenlijk altijd lukt om de ander gelukkiger te maken of zich fijner of blijer te laten voelen. Er gebeuren vaak hele mooie dingen of zijn er bijzondere momenten. Deze beschrijf ik dan ook in mijn verhalen die ik plaats op mijn website of facebook. http://www.contactclowndoeke.nl/
Hoop
Ik hoop dat ik met mijn verhalen en ervaring andere mensen die in de zorg werken of helpen óf een familielid hebben die ze verzorgen kan helpen. Ik krijg heel vaak berichtjes of mailtjes van deze mensen en dat stimuleert me dan ook weer om door te gaan met mijn werk. Natuurlijk hoop ik ook van harte dat iedereen leert om vanuit zijn of haar gevoel te werken en te leven en dit gebeurt gelukkig al steeds vaker en de wens om voor heel veel kinderen en volwassen te kunnen spelen blijft.
Dit is mijn missie, doel en mijn passie.
Doeke werkt volledig vanuit haar gevoel en ze laat alles gebeuren en ontstaan en speelt hierop in. Dit zonder act of toneelspel maar écht van mens tot mens.
Door mensen bij Van Neynsel werden het werk en de resultaten van de aanwezigheid van Doeke ook gezien en heeft ze hier na een paar jaar als vrijwilliger, een half jaar via Waardigheid en Trots gewerkt en later een vaste aanstelling voor 1 jaar gekregen. Ze heeft hier heel veel goed werk kunnen doen en dat is een onderdeel van mijn missie, doel en passie.
Dit jaar is voorbij en staat Doeke weer open voor dingen die nu op haar pad komen. Wie, wat, waar en hoe?
Ze laat het ontstaan en gebeuren en misschien is dit de volgende keer wel bij U?
Door: Annet Bouwmans
Foto: Kaatje Maakt - Ika Gommers
Contactclown Doeke
www.contactclowndoeke.nl
Vrijwilligers in de zorg
www.vrijwilligersindezorg.nl/
Reactie plaatsen
Reacties