Ik ben Roos Schell. De persoonlijk begeleider van Anja. Ik heb een middag met haar meegelopen op haar werk. Hier is mijn verslag wat ik ervan vond.

 

Roos loopt mee en doet haar verhaal over haar ervaringen.

Ik ben Roos, de begeleider van Anja. Een tijdje geleden vroeg Anja of ik interesse had om met haar mee te lopen op het werk.   Ze werkt met mensen met een vorm van dementie. Ze wilde me graag laten zien wat het werk wat ze doet inhoud. We hebben er wel even over gedaan om de afspraak te plannen. Maar uiteindelijk is het gelukt en ging ik een paar weken geleden een middag met haar mee naar haar werk.

 

Ik stapte in de auto en liet aan Anja weten dat ik onderweg ging. De weg naar haar werk was nog niet heel makkelijk te vinden, maar met wat aanwijzingen via de app ben ik er toch gekomen. Anja was inmiddels al naar buiten gereden om me te verwelkomen. We gingen naar binnen. Eerst gewoon door een schuifdeur, daarna door een deur die voor de bewoners op een muur lijkt. Eenmaal binnen keek ik meteen mijn ogen uit. Ik had Anja beloofd te trakteren op een lunch dus daar begonnen we de middag mee. Daar hebben ze allemaal lekkere dingen dus een keuze maken was nog niet zo simpel. Na even wat getwijfel kwam ik er toch uit. We lopen de het cafe uit en hebben samen heerlijk geluncht. 

 

Wat me meteen opviel was dat de mensen op het werk van Anja gewoon mogen rondlopen. Je ziet heel veel verschillende mensen alle kanten op lopen. Iedereen heeft weer een andere benadering nodig en dat lijkt me wel moeilijk om de mensen met de juiste benadering te benaderen. Ik help Anja nog even naar de wc, maak zelf nog even een plasje en ga dan met Anja op avontuur.

 

We lopen naar de eerste woning waar Anja mag gaan helpen. We lopen de woning binnen. Anja geeft mij opdracht om Dhr in de rolstoel naar de woonkamer te begeleiden. Eenmaal daar parkeer ik hem achteruit de woonkamer in, zodat Anja hem goed kan helpen.

Ik kijk hem aan, zie dat hij zijn ogen gesloten houd en weinig reactie geeft. Maar hij doet gewoon zijn mond open als Anja hem iets wil geven. Ik kijk er naar en vind het heftig.

Tussendoor maakte Dhr wel lach geluiden, maar het is gek om te zien dat deze ziekte zo mensonterend is.

 

De volgende bewoner waar we naartoe gingen was een meneer die met Anja altijd buiten een rondje rijdt als het weer het toe laat. Ik ging mee met het rondje. Anja legde aan mij uit dat Dhr regelmatig in herhaling valt en aan het einde van de wandeling nog weleens zegt dat hij naar Den Bosch gaat. Ze vertelde dat je daarin mee moet gaan. We komen aan en ik nodig hem uit om mee te gaan wandelen. Hij trekt zijn jas aan en volgt ons naar buiten. Hij neemt een sigaretje mee en met zijn 3en gaan we de wandeling maken. Tijdens de wandeling buiten langs Boswijk praat hij heel de tijd. Het is best moeilijk om te volgen waar hij het over heeft, maar ik probeer mee te praten.

Aan het einde van het rondje gaan we buiten op een bankje zitten en mag de heer een sigaretje roken. Hier geniet hij zichtbaar van en hij laat blijken dat hij het bezoek van Anja fijn vind. Dat doet me goed om te zien. We brengen de heer weer terug naar de woning.

 

We halen een bakje koffie uit de automaat en gaan op het bankje bij de kapsalon en raken in gesprek. Anja vraagt hoe ik het ervaar. Ik geef aan dat het me raakt en dat het niets voor mij is. De kapster is de kapsalon aan het sluiten en Anja nodigt haar uit zich even aan mij voor te stellen. De kapster vraagt hoe ik het ervaar. Ik geef aan dat het wel pittig is en we raken in gesprek over een vrouw. Ik besluit samen met Anja deze samen nog even te bezoeken. We lopen naar mw achter in de woning. Ik loop haar kamer op. Op haar bed ligt een puzzel. Ze verteld over haar verleden en leest een net geschreven gedicht voor. Deze vrouw heeft ook nog in de gaten dat het slechter met haar wordt en dat besef lijkt me zwaar. Het gedicht heeft een boodschap en raakt me weer. Anja geeft aan dat we naar de bingo gaan om te helpen. We nemen afscheid en gaan naar de bingo.

 

De Bingo is in een grote zal met heel veel mensen. Anja heeft een vaste tafel om te helpen en gaat tussen de bewoners zitten. Ze neemt de drankjes op en maakt een praatje en zingt een liedje met de bewoners. Als het spel start is het haar taak mee te kijken zodat ze de juiste getallen aankruisen. Bij iedere keer dat er bingo is, is er enorme blijdschap. Wat mooi om te zien. De bingo vliegt voorbij. De mensen krijgen nog een glaasje drinken e dan brengen we de mensen weer terug naar de woning.

Anja brengt me naar de uitgang en ik loop naar buiten.

De middag heeft indruk gemaakt en ’s avonds ben ik erg moe.

Maar het was zeker de moeite waard om een middag mee te lopen. Ik weet nu wat Anja doet en dat is goed.

 

Groetjes Roos Schell

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.