een kushand

Een kushand

Langzaam rolt ze met haar loop-rolstoel door de gang, op weg naar haar kamer. Mevrouw is onrustig en daarom zoekt ze haar eigen veilige woonruimte op. Doeke vraagt of ze met haar mee mag lopen en mevrouw knikt van ja.
Jammer genoeg kan deze mevrouw niet praten en Doeke weet dat. Woorden kunnen heel erg moeilijk of bijna niet meer gevormd worden maar toch communiceren ze met elkaar. Het is de blik in de ogen, het knipperen en de bewegingen die van elkaar begrepen worden en het eerste contact, een heel goed contact, is ontstaan.

Wat later pakt Doeke haar gitaar en begint te tokkelen. Mevrouw is gelijk rustig en ontspant. Er volgen mooie liedjes die precies bij haar passen en over ieder liedje heeft Doeke een verhaaltje over het hoe en waarom ze voor dit liedje koos.
Al bij het eerste nummer slaat mevrouw de maat en geniet. Het is écht gezellig om hier zo samen met zijn 2tjes te zijn.

Mevrouw wil iets vertellen, maar dit lukt dus niet. Ze pakt daarop een kaart met letters en tikt een voor een de letters aan. Doeke kijkt mee en mevrouw schrijft: “Ik vind de liedjes erg mooi, het is fijn en ga maar door”.

Doeke zingt door en dan opeens…zingt mevrouw mee. Niet neuriën, maar écht zingen mét woorden. Dit is zo bijzonder. Een echt kippenvel moment. Er is verder niemand bij, maar Doeke zou dit moment het liefste gelijk met iedereen in het huis willen delen.

Wauw….

Als Doeke na een poosje afscheid neemt vraagt ze of ze terug mag komen en mevrouw knikt heftig van ja. Dan volgen er heel veel kushandjes en knipoogjes na een innige knuffel.
Daaaaaaaaag…. Tot de volgende keer.

Liefs Doeke