Het is tijd voor een update over mijn werk.
Het ergste van de corona lijkt achter de rug. Scholen beginnen weer, het werk begint weer en iedereen begint weer een beetje met het normale leven. Je moet weer ergens op tijd zijn. De plicht roept weer, zoals ze dat zeggen. Maar voor mij roept het werk nog niet heel hard.
Inmiddels heb ik contact opgenomen met mijn werk en ze hebben laten weten dat het nog niet veilig is om op mijn werk te werken. Maar inmiddels zit ik over 2 weken precies een half jaar thuis, dus vind ik het toch wel tijd worden om zelf ook weer deel te nemen aan de maatschappij en weer ergens mijn bed voor uit mag komen.
In goed overleg met mijn werk ben ik verder gaan zoeken naar een zinvolle bezigheid. Die heb ik gevonden op de bbs Bosveld. 3 dagdelen in de week ga ik daar nederlandse les geven aan mensen van buitenlandse afkomst. Volgende week Vrijdag mag ik de eerste keer mee rijden.
Gisteren heb ik een gesprek gehad op de geriatrische afdeling van het ziekenhuis. Ik ga er niet teveel over in detail treden, maar er was hier en daar vaan haar kant behoorlijke twijfel. Ze is bang dat ik de mensen met agressie en andere moeilijke dingen, dat ik daar niet mee om kan gaan. Afgesproken dat ik a.s. Donderdagochtend 2 uur op de afdeling mee mag rijden. Ik zal haar laten zien wat ik in mijn mars heb, als ik daar de kans voor krijg tenminste. Daar moeten we nu op afwachten, maar ben ondertussen nog wel verder aan het kijken en aan het schrijven. Want, ik ben het thuis, meer dan zat.
Ik hou hoop dat ik iets ga vinden, waar ik van beide kanten geaccepteerd wordt, zoals ik ben en ik me weer nuttig kan maken.
Als jullie nog ideeën hebben waar ik naar kan kijken, hoor ik het graag.
Ik hou jullie van mijn zoektocht op de hoogte.
Reactie plaatsen
Reacties