Volgens de maatschappij ben je “anders” als je een beperking hebt. Omdat je in een rolstoel zit, denken ze dat je misschien wel helemaal niks kan en dat je gek bent. Alleen maar vanwege die rolstoel of omdat je lichaam net even iets anders beweegt. Door dit vooroordeel want dat vind ik het, is het veel moeilijker om op een normale manier mee te draaien in de maatschappij. Er wordt bijna automatisch een stempel op je rug geplakt van dat je anders bent. En dat terwijl je absoluut niet gekozen hebt voor dat lichaam met die beperking. Het overkomt je gewoon en er is geen weg terug.
Natuurlijk kan ik het ermee eens zijn dat ik er anders uitzie in mijn rolstoel dan iemand die gewoon loopt. En dat ik anders functioneer vanwege mijn beperking. Maar dat zegt niet dat ik in mijn hoofd ook anders ben dan degene die gewoon loopt. Ik heb een beperking, maar ik ben geen beperking. Helaas maakt de maatschappij dat wel zo. En dat is jammer. Als je een beperking hebt dan leer je vanzelf in mogelijkheden denken. Je leert om te kijken naar hoe het voor jou wél mogelijk is om die boterham gesmeerd te krijgen, als je je handen niet goed kunt gebruiken. Wat natuurlijk wel kan lukken doormiddel van aangepast bestek of hulp van een ander. Dat is ook iets wat een beetje in mij zit, want ik kijk mijn hele leven al naar de dingen die ik wél kan en niet naar de dingen die ik niet kan. Natuurlijk kan ik niet alles wat ik zou willen, maar het heeft geen zin om daarbij stil te staan, want het lost niks op en het is nou eenmaal zo. Gelukkig kan ik een heleboel dingen wel die ik graag wil.
Echt een baan hebben, dat gaat voor mij lichamelijk helaas niet meer. Maar het is mij eerder ook nooit gelukt aan een baan te komen. Ik wilde graag administratief werk doen en soms zag men daar wel mogelijkheden in. Maar als je dan vertelde dat je hulp nodig had bij toiletgang en dat daar een tillift bij nodig was, dan werd het vaak een ander verhaal. Want dan was die mogelijkheid er niet. En dat vond ik dan toch altijd jammer.
Gelukkig hoor en zie ik langzaamaan wel dat er meer positieve aandacht wordt besteed aan mensen met een beperking. En dat vind ik heel belangrijk. Het is belangrijk dat wij als normale mensen mee kunnen doen in de maatschappij. Het is fijn als wij ook gewoon aan het werk kunnen gaan en dat er op een positieve manier rekening wordt gehouden met onze beperking.
Mariska
Reactie plaatsen
Reacties