Ik mis het gewone leven

Iedereen zegt dat we moeten leren leven met het nieuwe normaal, maar wil ik dat eigenlijk wel? Als ik diep van binnen kijk wil ik dat absoluut niet. Wat het nieuwe normaal is weten we  nog niet, ja,ik hoor je denken 1 1/2 meter van elkaar vandaan, dat is iets wat gaat horen bij het nieuwe normaal. Afstand houden van elkaar is het nieuwe normaal. We moeten wel, als we het virus de baas willen worden, moeten we ons schikken naar het gene wat ons wordt opgelegd. Natuurlijk ga ik daarin mee, want ik heb weinig keuze.

Gevoelsmatig doet het heel veel met de mens. Als ik kijk naar hoe mijn gevoel de laatste dagen weer behoorlijk in de war was.
De versoepelingen van het kabinet geven weer een beetje hoop, al wordt er nog wel een beetje geduld verwacht. Verpleeghuizen gaan starten met de versoepeling voor bezoek bij huizen waar geen corona is. De proef duurt 2 weken en als dat goed gaat, wordt er weer bezoek toegelaten. Ik vind het ergens heel vervelend dat wij, woonvormen, hetzelfde worden behandeld als verpleeghuizen. Ik vind dat wij een heel andere doelgroep zijn. Maar ja, dat kan ik zo wel vinden, maar dat veranderd de situatie niet.

Ik mis  het gewone leven. De knuffels, elkaar een hand geven. Gewoon gezellig bij elkaar kunnen zitten, Elkaar aanraken. De structuur en de duidelijkheid in mijn leven. De ouderen waar ik met ziel en zaligheid voor zorg. De activiteiten die ik doe, zeilen, dansen, de vakantie. Mensen waar ik van hou om me heen.  Ik mis het.

Ik had van de week een controle afspraak bij de tandarts. Even uit de situatie. Ik ging gewoon naar de tandarts. Bij de tandarts aangekomen, begon de ellende. Ik meldde dat ik er was. Ik moet even vragen of het wel kan. Toe kwam de tandarts zelf vagen of ik wel gezond was. Ze vroegen 3 keer of ik geen klachten had. Nee, ik heb nergens last van. Een lang verhaal kort, ik werd uiteindelijk wel geholpen, maar of het helemaal de bedoeling was, was niet duidelijk. Ehm ja, ik woon in een zorginstelling, maar daar heeft niemand eens last van.  Uiteindelijk was alles goed. Maar ik heb me er redelijk ongemakkelijk bij gevoeld.

Wat ik hiermee aan wil geven, of ik me nou wel of niet aan de regels heb gehouden, maakt hierin even niet uit. Maar voor mij gaf het bezoekje aan de tandarts aan, dat mensen met een beperking standaard corona hebben omdat ze in een instelling wonen. Het was een heel gedoe. Maar ik ben geweest.

Dat vind ik niet helemaal goed aan de situatie.
Maar goed, ik zal erover stoppen voordat er dadelijk een hele discussie over los barst, dat is ook weer niet de intentie.

Mijn wens is echt dat er over 2 weken weer iemand binnen mag komen in de woonvorm. Dat we gewoon weer gesprekken mogen voeren.

Kut Corona, sorry, maar het lucht wel even op.

Liefs Anja