Ik ben iemand die echt om heeft moeten leren gaan met het naderende en het einde van het leven. Dat is me met hulp van mijn werk inmiddels goed gelukt. Daar ben ik nog iedere dag dankbaar voor.
Ik maak er een gewoonte van om als ik iemand goed heb gekend en er veel mee heb gedaan een kaartje te sturen als dank voor het feit dat ik iets voor vader of moeder heb mogen doen. Soms komt er geen reactie, maar regelmatig krijg ik toch een blijk van waardering terug. Een kaartje of een bidprentje met een stukje tekst of gewoon bedankt.
Het is genoeg om te weten dat wat je voor iemand doet goed is geweest. Dat er bij de familie op dat moment veel dankbaarheid is, is fijn.
Heel af en toe is de band zo hecht dat ik een hele brief schrijf naar de familie. Dat de familie ook dan de moeite neemt iets terug te schrijven vind ik echt heel mooi.
Voor mij kost het een paar dagen om het te laten zakken. Bij een uitzondering ga ik dan ook naar de uitvaart. Dat gebeurd alleen als de band echt heel intens is geweest. Maar ook dat helpt me vaak om het een plekje te geven.
De dankbaarheid die ik voel voor mijn werk is groot. Voor mij werkt deze manier heel goed. Hoe gaan jullie om met dankbaarheid?
Reactie plaatsen
Reacties