Ik heb al meerdere malen problemen gehad met mijn stoel. De accu is al meerdere keren vervangen en weer liet hij me gisteren in de steek. Met mijn moeder ging ik een stukje rijden en achter het ziekenhuis deed mijn stoel het niet meer. We draaien om en kijken of we thuis kunnen komen. Dat was nog een hele opgave. De accu gaf aan leeg te zijn, terwijl we met een volle accu vertrokken. Met horten en stoten kwamen we tot voorbij het parkje. Daarna toeterde de stoel en gaf hij een kruis aan. Ik belde welzorg nog een keer en gaf aan dat ik niet verder durfde te rijden. Er werd me toen gezegd dat ik 1 uur tot 1 1/2 uur moest wachten, we gaven aan waar we stonden en het wachten kon beginnen. Ik zette de rolstoel uit en na een paar minuten weer aan. Hij gaf toen weer aan dat hij accu had en dus zijn we naar huis gereden als een slak.
Toen we thuis waren had mijn moeder weer gebeld en gaf door dat we thuis waren gekomen. De man aan de telefoon zei dat we hadden moeten blijven staan. Ja, ik zal me dochter buiten in de kou laten staan. Na nog een uur te moeten wachten kwam de monteur met alleen een nieuwe acculader. Mijn moeder heeft vanmorgen weer gebeld en ze komen vanmiddag de rolstoel controleren. Mamma heeft ook meteen een klacht ingediend over de manier hoe je behandeld wordt als je belt, als je stil staat op straat. Hoe laat ze vanmiddag komen weten ze niet, maar dat ze komen wel. Het enige wat ik nu kan doen is afwachten.
Daar ben ik niet zo goed in. Ze gaan in ieder geval kijken wat er aan de hand is en verder kijken dan alleen naar de accu's.
Dit verhaal is nog niet ten einde. Wordt vervolgd
Reactie plaatsen
Reacties