Het is laat op de avond als ik haar naar bed breng. Ze is de laatste op de woongroep, de rest ligt al een dik anderhalf uur op bed. 'Verteld u mij een beetje hoe u geholpen wil worden?' vraag ik haar. 'U zei toch dat u zuster bent? Dan weet u hoe u moet helpen...' antwoord ze. Ik knik 'dat klopt, ik weet hoe ik mensen moet verzorgen en klaar moet maken voor de nacht. Maar ik weet niet wat u prettig vindt en of u bijvoorbeeld nog nachtcrème op wil...' 'hmmm....' ze kijkt bedenkelijk maar laat zich helpen. Af en toe geeft ze een aanwijzing. Als ze op bed ligt in haar nachtjapon vraag ik haar of ik nog iets kan doen. 'U moet nog even blijven tot ik echt klaar ben, dat doen de zusters altijd.' ze maakt een kruisteken en begint te bidden 'Wees gegroet Maria, vol van genade...... ' ik bekijk het aandoenlijke ritueel. Haar tandenloze mond mummelt liefdevolle woorden. Woorden die ze ooit als klein meisje leerde bidden. Na het "wees gegroet" verwacht ik een "onze Vader", maar mevrouw verrast mij door een gebed in eigen woorden tot Maria. Ze dankt voor haar zoon die haar overal naar toe brengt. Ze dankt voor het dak boven haar hoofd en vraagt troost voor de dames die ziek zijn (haar groepsgenoten) . '...en wilt u ook de zusters kracht geven voor hun mooie taak. Dat ze, net als U, gezegende vrouwen mogen zijn. Wees gegroet....'
Mevrouw eindigt haar gebed. Slaat een kruisteken en kijkt mij aan. 'Bent u vrij met Pasen zuster?' 'Ja, ik ben vrij...' antwoord ik. 'Dan wens ik u en uw gezin een zalig Pasen.' 'Dank u wel' mompel ik. Op de een of andere manier heeft deze vrouw mij ontroerd. Ik ben blij dat de kamer schemerig is zodat ze mijn ogen niet goed kan zien. Ik slik mijn emoties weg. Ze is zo oprecht en liefdevol. 'U ook een zalig Pasen mevrouw, en welterusten.'
Reactie plaatsen
Reacties