Corona en dementie deel 2

Gepubliceerd op 14 april 2020 om 13:33

CORONA EN DEMENTIE 2

In een eerdere blog schreef ik dat de meeste mensen met dementie, al die ellende, de emotie en de commotie rondom het Corona virus niet meer meekrijgen. Gelukkig maar!

Wat ze wel meekrijgen is hoe wíj er mee omgaan. Als er 1 ding is waar ik steeds weer en steeds meer bewust van word, is hoe mijn gedrag van invloed is op het gedrag van de bewoners.

De meeste mensen met dementie, of ze nu in beginfase zijn of al verder in het proces, voelen feilloos aan hoe ik ben. Ook wanneer mensen niet meer kunnen communiceren met gesproken taal, laten ze in hun gedrag merken wat mijn gedrag, mijn gevoelens met ze doet. En dat is soms best confronterend.

(Ik wil hier een extra opmerking maken, dat mensen met Frontaal Temporale Dementie deze gevoelens en emoties van anderen vaak juist NIET aanvoelen).

Want dan moet ik  mezelf even “stil” zetten en bedenken hoe het nu komt dat een bewoner bijvoorbeeld heel onrustig word en niet af te leiden is en maar blijft vragen en zoeken. Dan word ik me bijvoorbeeld er van bewust dat ikzelf veel teveel heen en weer loop, niet goed luister naar bewoner of veel te gehaast ben. Meer dan de helft van “onbegrepen” gedrag word veroorzaakt door de omgeving van de bewoner, en wanneer ik aan het werk ben, hoor ik daar ook bij.

Zo ook met het Corona virus, ze kunnen het niet allemaal benoemen, maar hoe de medewerker er mee bezig is, er over spreekt met collega’s, misschien zelfs wat fluisterend zodat de bewoners het niet goed kunnen horen, dát maakt dat ze in hun ‘dementie’ bubbel soms meer meekrijgen dan we eigenlijk zouden willen.

Dat is dan de reden dat één van de bewoners verzucht:  “ik vind het zo’n rare dag”

 “ik weet het niet precies maar er hangt iets in de lucht, alsof er iets naars staat te gebeuren, ik voel het gewoon”.

En dan worden er ook nog eens extra pannenkoeken gebakken, er worden bloemen gebracht, tekeningen en kaarten enz. omdat er geen bezoek meer mag komen. En dat is fijn, zeker, maar ook wel weer iets,  wat anders is dan de “normale” gang van zaken. En mensen met dementie zijn gevoelig op dingen die anders gaan dan anders.  Wil ik hier dan mee zeggen dat we geen kaarten, tekeningen en attenties meer moeten sturen? Nee zeker wil ik dat niet zeggen, maar uit ervaring weet ik dat er heel veel mensen met dementie, voor de Corona crisis, ook al heel eenzaam waren. Dat ze zodra ze de dementie kregen, 1 voor 1 de bezoekers af zagen haken. Ik heb hier eerder al eens een gedicht over geschreven.

Wat ik hier mee zeggen wil is dat mensen met dementie al jarenlang een “vergeten” groep lijken te zijn. Zullen er na de Corona crisis nog zoveel bloemen, tekeningen en kaartjes gestuurd worden? Zullen mensen wanneer het weer mag, dan nu wel, of vaker hun medemens met dementie op zoeken?

En hierbij ga ik dan nu niet voorbij aan diegene die wél altijd trouw op bezoek komen. En hoe erg is voor hun deze maatregel! Hoe schrijnend is het wanneer je een geliefde, een partner, een ouder, enz voorlopig niet meer kan bezoeken. Hoe pijnlijk dat wanneer het lichamelijke contact van familie, de enige ingang is om contact te maken, wegvalt. De meest pijnlijke en schrijnende verhalen zijn hier al over te lezen geweest. Wat dat betreft kent de Corona crisis nu alleen maar verliezers.

Ik hoop dat wanneer deze ellende over mag gaan, we als “winnaars” uit de strijd komen. Dat deze crisis een positieve wending teweeg brengt aan (blijvende ) aandacht voor mensen met dementie.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.