Mijn drive, zorg met het hart
Vanmorgen hoorde ik bij de file-informatie weer de melding 'file als gevolg van een ongeluk'. Het ongeluk krijgt niet echt de aandacht, het gaat om de file. In gedachte ging ik terug naar 6 februari 2002, de dag dat een auto-ongeluk mijn leven veranderde. Letterlijk in 1 seconde gebeurt het, daarna is helaas niets meer hetzelfde gebleven.......
Na het voorstellen van de vier nieuwe redacteuren, wil ik me zelf ook voorstellen. Eind oktober 2015 startte ik de FaceBook pagina Zorg met het hart. Op deze pagina wilde ik de zorg via verhalen en gedichten onder de aandacht brengen. Als tegengeluid tegen alle negatieve reacties in de media. Ik startte de pagina na een niet echt jofel verlopen ziekenhuisopname eind oktober 2015. Ik kwam moe, maar vooral verdrietig, thuis. Het ging me letterlijk aan mijn hart om te zien hoe de mensen van de verpleging aan het strijden waren tegen werkdruk, frustratie, regels en protocollen. Als patiënt had ik er last van, maar ik was vooral verdrietig over de zorg.
Mijn allereerste verhaal ging hierover. Als ex-verpleegkundige zie je misschien ook wel eens teveel als patiënt. Schrijven is voor mij altijd een uitlaad klep geweest. Als mantelzorger, ervaar ik ook (en heb ik ervaren) de zorg op een revalidatie afdeling in een verpleeghuis, een verzorgingshuis, thuiszorg, een euthanasie ... zorgen zit me in mijn bloed. Al mijn verhalen en gedichten heb ik sinds eind oktober geplaatst, maar ook veel verhalen en gedichten van anderen. Ik ben er ook best een beetje trots op dat zoveel mensen deze FB pagina volgen en lezen. Ik ben heel blij met mijn nieuwe redacteuren, een mooi team. Een echte aanvulling voor de FB pagina.
Ik werk bij een welzijnsorganisatie, erg fijn werk, maar als gevolg van mijn gezondheid kost dit steeds meer moeite. Ik heb sinds 5 jaar iedere drie maanden mijn opname met Ketamine en heb de verpleging beloofd hier mijn ervaring over te schrijven, als een soort van klinische les. Ook dat verhaal komt. Ik heb twee volwassen zoons en geniet waar ik kan. Het leven is namelijk te mooi en gaat te snel. Blijf je verhaal vertellen. De zorg is en blijft zo bijzonder, mooi, persoonlijk, humorvol en ja soms ook zo moeilijk. Er werken vele hele gedreven mensen, met zoveel mooie verhalen om te vertellen. Dat moeten we blijven doen. Blijf zorgen en zorg met het hart!
Mirjam Weber
Reactie plaatsen
Reacties