Het verhaal van Jenny

Gepubliceerd op 1 april 2020 om 19:38

Corona, ondertussen heeft iedereen er wel een mening over. Ik niet, het is er en we hebben er mee te dealen. Maar ik heb wel een mening over hoe mensen er mee om gaan. Nu kan ik meteen terug verwijzen naar afgelopen weekend, of de markt in Den Haag maar waarom? Deze mensen proberen net als u en ik een manier te vinden om er mee om te gaan. Want het is niet niks als je krijgt te horen dat je beter binnen kunt blijven, dat de IC-bedden in een rap tempo gevuld worden door covid19-patiënten. Dus zoek je een manier om toch je boodschappen te kunnen doen, een frisse neus te halen en ga zo maar door. Dat dat dan soms ongelukkig uitpakt is heel vervelend. Wat ik dan niet begrijp is dat je dan toch door gaat met wat je van plan was te doen. Waarom? Wat heb je niet begrepen?

Ik werk in de zorg en loop sinds de covid19 nog meer kilometers dan normaal, simpel omdat het gebouw waar ik werk in delen is afgesloten. Dat is om de verspreiding ( mocht die er komen) zo veel mogelijk binnen 1 ruimte/afdeling te houden. Dus ik moet omlopen. En niet 1  keer per dag maar meerdere malen.  

Onze bewoners eten verplicht in  hun eigen appartement, mogen geen visite en zijn dus afgesloten van de “gewone” wereld. Hun wereld is in een hele korte tijd wel heel klein geworden. Vandaag was er een optreden in de tuin en iedereen kon komen luisteren. Dat deden ze ook, vanaf hun balkon of ze kwamen de tuin in. Maar allemaal met gepaste afstand van elkaar.  Ook deze mensen zoeken een manier om om te kunnen  gaan met deze periode, alleen zij houden wel rekening met hun naasten, zij nemen die afstand wel of wijzen elkaar op de te korte afstand tussen elkaar. Dus alstublieft, als u plannen heeft en het is drukker dan gedacht, ga dan naar huis en kom later terug.  U heeft namelijk die keuze, onze bewoners hebben die keuze niet.

 Dank u wel.

Groetjes Jenny

 

 

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.