Het is 5 december en ik heb late dienst. Van de huiskamerassistente begrijp ik dat er cadeautjes gekocht zijn voor al onze bewoners. We spreken af om na de het warme eten pakjesavond te vieren. Wel op tijd want er zijn bewoners bij die vroeg gaan slapen. Ik heb nog even tijd en zet voor ieder een klein gedichtje op papier. Dan kan ik dat mooi voorlezen. Het is erg gezellig, we hebben kaarsjes (elektrische) op tafel en lekkere versnaperingen die horen bij het heerlijke avondje. Niet iedereen begrijpt wat er gebeurd maar de sfeer is goed en dat voelt iedereen. We draaien ouderwetse Sinterklaas liedjes en er zingen een paar dames mee. Na het uitpakken, zingen en koffie drinken wil mevrouw naar bed. Ik duw de rolstoel naar haar kamer, ondertussen zing ik: ‘dag Sinterklaasje , daa-hag, daa-hag, zwarte Piet’. Ik help mevrouw om haar nachthemd aan te doen. Met de passieve lift help ik haar in bed. ‘Heerlijk’ zegt ze. ‘Ik ben blij dat ik lig kind’. ‘Het was gezellig toch? vraag ik.
‘Ja, dat was thuis wel anders’ zegt mevrouw. En ze verteld haar verhaal. ‘Zou Sinterklaas bij hen op de deur bonzen om aan alle kinderen het zakje zout te brengen dat het enige was dat hun toekwam omdat ze niet elke dag zoet waren geweest?...Of, wat erger was, zou hij een van haar broers of zusjes naar buiten sleuren, in een zak stoppen en door zijn knecht naar de kerker onder in de kerktoren laten brengen? Maar gelukkig pakte moeder voor iedereen een taaipopje en een sinaasappel’. ‘Dat was nog eens een traktatie!’ Ze kijkt gelukzalig naar mij. ‘Mooie tijden volgens mij’ zeg ik. ‘Maar bang waren we wel’ zegt ze. Ik wens mevrouw een goede nacht. Ze pakt mijn hand en drukt er een kus op. ‘Dankjewel zuster’. Nee mevrouw, dankjewel voor uw mooie verhaal!’
Reactie plaatsen
Reacties