Het verhaal van Hans Cieremans
Het Coronavirus grijpt in op ieders leven. Zo ook op de mijne Naast persoonlijke angst, omdat ik met mijn 70 jaar intussen tot de risicogroep behoor, maak ik me zorgen om de gezondheid van mijn geliefden en vrienden. Als babyboomer zou ik dit jaar 75 jaar vrijheid moeten gaan vieren, maar van vieren lijkt geen sprake nu ik zelf ervaar wat het betekent wanneer een groot deel van je vrijheid ontnomen wordt. De bezoeken aan onze 3 volwassen kinderen met hun partners is geminimaliseerd. Mijn vrouw en ik zijn blij met de moderne communicatiemiddelen, waarmee we elkaar goed kunnen bereiken. Onze jongste dochter is met haar vriend op reis door Azië en verblijft in Japan. Ze maken het goed, maar hoe zullen ze terugkomen? Met onze twee kleindochters van 9 en 6 jaar skypen we en af en toe rijden we soms even langs hun huis om ze goedendag te zwaaien. Voor hun ouders, die beiden een verantwoordelijke baan hebben is het lastig om alles in goede banen te leiden. Bepaalde activiteiten kan ik niet ondernemen, zoals 3 keer per week oefenen in de sportschool met medische mijn indicatie en de presentatie van mijn radioprogramma over de zorg bij de regionale omroep. Misschien vind ik nog wel het ergste dat ik een oud-priester niet meer kan bezoeken, omdat hij sinds kort in een verpleeghuis ligt. Hij is jarenlang priester geweest en komt oorspronkelijk uit België. Hij heeft weinig familie en door de crisis kan zijn familie hem vanuit België niet bezoeken. Bezoek is trouwens nu verboden in het verpleeghuis. Bellen lukt de beste man niet meer en ik kan niet anders zeggen dan dat het een schrijnende situatie is. Ik houd me nu veel bezig met mijn site 'Lichtpuntjes' met mijn gedichten en zit gewoon veel thuisWe moeten deze periode zo goed mogelijk zien door te komen in de hoop dat het persoonlijke leed van mensen ten gevolge van de Corona beperkt zullen blijven. Ik wens iedereen sterkte met zijn/haar eigen Corona verhaalHans Cieremans