Hallo allemaal,
Ik ben Mariska Elfrink en 30 jaar jong. Wegens een hersenbloeding tijdens mijn geboorte, heb ik een hersenbeschadiging opgelopen. Hierdoor ben ik spastisch waardoor ik niet kan lopen en in een elektrische rolstoel zit. Ik woon begeleid zelfstandig in een appartement, samen met mijn Hulphond Don en konijn Simba. Mijn hobby’s zijn: schrijven, lezen, muziek luisteren, creatief bezig zijn, shoppen en lekker wandelen met Don.
Mijn grootste hobby en passie is schrijven. Dit doe ik al van kinds af aan met veel plezier. Door te schrijven kan ik mijn gevoelens ook het beste uitten. Mijn gevoelens verwoorden gaat namelijk een stuk lastiger, omdat mijn spraak ook is aangetast door de hersenbeschadiging. Ik kan daarom sommige letters niet goed uitspreken en praten kost mij ook veel energie vanwege de te hoge spierspanning in mijn lichaam. Die spierspanning komt dan weer door de spasticiteit.
Sinds 2013 heb ik een weblog. Hierop schrijf ik over mijn leven. Over de leuke dingen die ik meemaak, of over de minder leuke dingen waar ik tegenaan loop (rijd) vanwege mijn beperking. Ik schrijf vooral ook heel veel over mijn leven met mijn Hulphond Don.
Inmiddels zoek ik wat meer uitdaging in het schrijven. Ik zou bijvoorbeeld graag een boek willen schrijven, al vind ik dat nog maar lastig. Kortgeleden heb ik de redactie van het tijdschrift ‘Vriendin’ gemaild, met de vraag of ik misschien columns mag gaan schrijven voor hun tijdschrift. Dat lijkt mij namelijk wel supergaaf! En zo benaderde Anja mij kortgeleden. Anja en ik kennen elkaar van school en we zijn nog steeds Facebook vriendinnen. Anja heeft ook in de ‘Vriendin’ gestaan, wat mij weer aanspoorde om “Vriendin” te mailen. Tegelijkertijd bood Anja mij aan om voor haar website te gaan schrijven. En dat vond ik meteen een heel leuk idee. En ik vond het vooral heel lief van Anja, dat zij mij de kans geeft op deze manier, om hogerop te komen. Ze vroeg mij als eerste om mij aan jullie voor te stellen, dus bij deze! Ook vroeg ze of ik mijn ervaring over de zorg wilde delen.
Ik woon begeleid zelfstandig wat betekend dat ik mijn eigen appartement heb, met daarbij 24uurs begeleiding op afroep. Ik draag dus een alarm bij mij en heb verschillende alarmknoppen en touwtjes in mijn woning. Dus zodra ik hulp nodig heb, dan druk ik op een knop, of ik vraag Don om aan een touwtje te trekken. En dan komt er een begeleider naar mij toe om mij te helpen. En de begeleiding bevindt zich gewoon 24 uur in hetzelfde gebouw, dus dat is erg prettig en geruststellend. Ik ben daarom ook tevreden met hoe ik woon en de zorg die ik daarbij krijg. Ik woon precies op de manier zoals ik altijd al graag heb willen wonen.
Neem in de tussentijd gerust een kijkje op mijn weblog: https://marizz89.wordpress.com/
Reactie plaatsen
Reacties